Van Saarbrücken naar Hertzing

We hebben gevaren op de Saar en haar kanaal, nu varen we op de gekanaliseerde Saar, dat is weer een andere vaarervaring, is het nog te volgen? Dit Saarkanaal begint tussen Saarbrücken en Sarreguemines en loopt tot Gondrexange. Een afstand van 68 km met 30 sluizen. Wat leuk is, is dat dit kanaal hoog ligt, we hebben regelmatig mooi zicht op het achterland en de enorme meren die dit gebied rijk is. Wij zijn ondertussen redelijk ervaren met sluizen, toch worden we verrast door het systeem dat bij de eerste sluis gehanteerd wordt. De sluis wordt geactiveerd door een elektronisch oog, we varen in en activeren de sluis met de bekende blauwe stang, maar als de sluis vol is gaat de deur om uit te varen niet open. Jan gaat op onderzoek uit en vindt in een luikje van het sluishuisje een afstandbediening, drukt erop en jawel de sluisdeur gaat open. Jan legt de afstandsbediening weer terug voor de volgende schipper terwijl ik zeg ‘meenemen dat ding’. Bij de volgende sluis komen we niet verder, want we missen de afstandsbediening. Na aardig wat gedoe kan ik de kant op klimmen, helaas wordt de intercom niet beantwoord, dan maar telefoonnr. memoreren wat erbij staat en dat weer naar Jan roepen. Het werkt, een VNF-dame heeft de sluis geactiveerd, ik weer aan boord geklauterd en we meren af in Sarreguemines aan een steiger.

Dinsdag kunnen we met een ander schip sluis 28 en 27 invaren, bij sluis 27 kan ik weer een vignet kopen en de afstandsbediening voor de resterende 26 sluizen in ontvangst nemen. Tijdens de middagpauzewandeling zien we een prachtige vlinder, nooit eerder gezien, de ene kant zwart wit en de andere kant veel fel oranje, als ik het goed heb opgezocht is het een ‘Spaanse vlag’. In de lucht veel zwaluwen en ook regelmatig roofvogels.

Dit deel van onze reis komen we extreem veel huurboten tegen met alle sores die erbij hoort als je zonder vaarbewijs een schip van flink formaat mag besturen. We meren af in Sarralbe - een samenvoeging van de twee riviernamen Sarre en Albe. Dit plaatsje is bekend door de vele ooievaars die er nestelen, tijdens wandeling met Pacha tel ik er veertien in de lucht.

Woensdag vervolgen we onze tocht en stoppen in Mittersheim bij een jachthaven. ‘s Middags gaan we op de fiets naar Fénetrange, een middeleeuws dorpje wat ons een beetje tegenvalt, veel panden hebben grote portretten aan de buitenkant hangen, wij weten niet wie het zijn en wat ze daar doen. Toen we terugkwamen bij de jachthaven voer er net een boot met flinke vaart weg, ik zag dat de schipper de electrakabel in de kast op de kade had laten zitten, ik schreeuwde hem toe en trok toen heel snel de kabel uit de kast. Dit was echt op het nippertje, een bedankje kon er echter niet vanaf....

’s Avonds genieten we enorm van Jupiter die heel goed zichtbaar is na een zonsondergang die wel Afrikaans leek.

Vandaag vroeg uit de veren want we hebben nog 13 sluizen te gaan over een afstand van 28 km, maar 12 hiervan over een afstand van 10 km. Om half negen vertrekken we, het is al snel flink druk en we moeten steeds langer wachten voor we kunnen sluizen, steeds met ander schip erbij. De blauwe hendel die we omhoog moeten duwen om de sluis te activeren reageert niet op mijn actie dus Jan moet het iedere keer opnieuw doen, grrr.

Jan is het zat, we zijn nu op het Marne-Rijnkanaal, logisch na zo’n lange vaardag zonder pauze, lunchpannekoeken al varende gegeten, we meren af bij Gondrexange en ik ga met Pacha aan de wandel. Na 45 min belt Jan dat we verkassen moeten, er wordt te hard voorbij gevaren en het is te ondiep zodat ‘Piet’ teveel risico op schade loopt. We varen door en liggen nu op een lelijke plek, naast snelweg, fabriek en in de middle of nowhere, ook dit is onderdeel van ons avontuur. Het is wel weer droog na een dag met veel gemiezer, ik ga nu niet zitten miepen, haha.