Van Saarburg naar Saarbrücken

Daar gingen we dan zaterdagochtend, man, vrouw en hond op naar de markt in Saarburg. Hondlief had veel te snuffelen onderweg, alleen al om de jachthaven te verlaten was heel wat tijd nodig. Toen we eindelijk op de markt kwamen was er één groenten- en fruitkraam waar ik wel lekkere inkopen heb gedaan, verder helemaal niets. De kräuter Seidlingen, ik kan nergens vinden hoe deze paddestoelen in het Nederlands heten, smaken ‘s avonds heerlijk. We zijn in Mettlach aangekomen, onderweg twee sluizen gehad en 25 meter hoger geëindigd dan we in Saarburg waren.

Zondagochtend horen we harde muziek, wat blijkt er is een hardloopwedstrijd en de finish is dichtbij onze ligplaats. Pacha moet er niets van weten en wil na onze oefeningen geen wandeling meer maken.

De Saar is heel afwisselend, we zien prachtig groen achterland met heuvels en wijngaarden, ook vlak land met mais en helaas ook stukken met staalindustrie. Dieptepunt daarvan was Völklingen, het was ondertussen zondagmiddag half 5 en hoog tijd voor Pacha om te wandelen. De ene steiger had afgesloten toegangshekken, daar konden we niet de kant op, daarom aan de overkant afgemeerd. Een hoge kade en borden dat het terrein dankzij Europees geld gerealiseerd was. Bankjes en prullenbakken, maar tjonge tjonge wat een bende! Jan tilt Pacha op de wal en ik klim via de reling van Piet af, overal niet opgeruimde hondenstront, drank- en drugsafval en etensverpakkingen. We lopen een rondje maar ik durf gewoon niet het plaatsje in te gaan, zo’n unheimliche sfeer hangt hier. Al ik terugkom zitten de bankjes vol met jonge mensen, ze draaien harde muziek en zijn duidelijk onder invloed van iets. Het voelt niet goed hier te blijven overnachten, we varen weer verder.

In Saarbrücken vinden we een kade naast een parkje, een betere plek voor de nacht en omdat het ook maar blijft regenen is het rustig in het park. Vanmorgen leek het aan boord even een call center, Jan was aan het bellen met VNF om te informeren of de kanalen naar Strassburg open zijn, en ik belde verschillende bedrijven om te horen of ze fietskarren voor honden op voorraad hebben.

Beide zijn positief beantwoord, al moest Jan ongeveer 7 verschillende nummers bellen bij VNF.

Het is gelukt, we zijn een fietskar rijker en varen nu net het Canal de la Sarre op, auf Wiedersehen Deutschland, bonjour France.