Van Traben-Trarbach naar Zell

Heerlijke dagen hebben we deze week. We liggen sinds woensdag in Zell en varen zondag pas weer verder de Moezel af. Iedere dag maken we een wandeling door de afwisselende natuur. Woensdagmiddag hebben we het Zeller Schwarze katz pad gelopen tussen de wijngaarden. We moeten er niet aan denken hoe de druiven geoogst worden op deze steile hellingen. Er liggen op verschillende plekken flinke hoeveelheden kleine perziken op de grond, tussen de druiven staan perzikboompjes waarvan het fruit gebruikt wordt om sterke drank te stoken.

Donderdag beginnen we de dag met een ander soort oefeningen, dit keer van de fitbit, erg leuk even iets heel anders, voorbijgangers lachen ons toe en later kijkt men ons vreemd aan als we zwemmen in de Moezel, men denkt dat het heel koud is. We wandelen de ‘Liebesschlucht’ een prachtige rondwandeling door het bos, langs een kloof met klaterend beekje, langs leisteenrotsen waarop wijnstokken aangeplant zijn en passeren een Mariakapel. Op het infobord lees ik dat dit al het derde beeld is sinds 1900, lange tijd is deze plek onderhouden door een meisjesschooljuf met haar klas. Het uitzicht over de Moezel is spectaculair, het zonnige weer helpt zeker daarbij. In het bos hangen grappige nestkastjes voor vogels, hoe leuk is het dat we later bij de ontwerper en maker van deze nestkastjes langslopen. Buiten bij een werkplaats hingen grappige constellaties van tulbandvormen die dienen als voederplaats voor vogeltjes. De man hoorde ons praten en begon een gesprek, erg interessant om te horen en te zien hoe hij de nesttkastjes maakt van krantenpulp, havermout en betoncement. Het hele proces duurt vier maanden voor het nestkastje klaar is. Voor zijn pensioen was hij organist in de kerk. Voor we gaan eten is het tijd om wijn te proeven bij KarlHeinz Weiss, grappig dat we er niet eerder bij stilgestaan hebben dat Grauburgunder hetzelfde is als Pinot Grigio en Weiss Burgunder een Pinot Blanc, niet onze smaak, wij vallen allebei voor een Rivaner en een Riesling, heerlijk!

Vrijdag wekt Jan mij zoals gewoonlijk met een kopje thee op bed, hij heeft 'Piet' versierd met slingers, het is mijn 60e verjaardag. Na lekker ontbijt gaan we weer op pad, vandaag lopen we de Briedeler Schweiz rondwandeling. Pacha geniet enorm van de lange wandelingen, zodra hij merkt dat de rugtassen ingepakt worden begint hij heel enthousiast heen er weer te lopen en met zijn tanden te klapperen. We raken verwend hier met alle mooie natuur en smalle paadjes steil omhoog en weer naar beneden. We hebben mooi uitzicht op de Moezel en zien 'Piet' vanuit de hoogte liggen. Onderweg maken we een praatje met een gepensioneerde man die slecht stil kan zitten, hij onderhoud daarom stukken bos voor de gemeente als vriendendienst, de benzine krijgt hij vergoed en ook het gereedschap dat van hemzelf is wordt op kosten van de gemeente gerepareerd. Hij maakte ons ook lekker met foto's van wel 60 kilo cantharellen die hij hier in het bos dit seizoen geplukt heeft. Helaas deelt een echte paddenstoelenzoeker zijn plekjes niet met anderen.

Eind van de middag is het tijd om sekt te proeven bij KarlHeinz Weiss, we krijgen het cadeau van hen omdat ik jarig ben. Een man aan het tafeltje naast ons zegt dat we op de beste plek terecht zijn gekomen om wijn te proeven, hier is de beste kwaliteit van Zell tegen gunstige prijzen, hij kan het weten want hij woont hier al 60 jaar. In juni stond hier het water tot in de wijnbar, dat is ruim vijf meter hoger dan waar wij nu met de boot liggen. Het heeft twee dagen geduurd, daarna was het hard werken om alles weer op orde te krijgen. Het is sowieso duidelijk dat dit echtpaar heel hard werkt, ik zie haar vroeg in de ochtend al ramen lappen, hij vertrekt om druiven te oogsten en zij staat de hele dag in de drukke bar.

's Avonds gaan we feestelijk uit eten in het voormalige station van Zell, een typisch Duits restaurant waar we gelukkig vooraf gereserveerd hebben. Het is bijzonder dat dit etentje door mij vader betaald wordt als verjaardagscadeau, nooit gedacht dat hij zo'n stap zou zetten, het geeft een goed gevoel.

Vandaag gaat het totaal niet zoals gepland tijdens de wandeling. Jan wil graag een steil pad bewandelen waar ik geen zin in heb, mensen met hoogtevrees en die niet stevig in hun schoenen staan wordt geadviseerd de omweg te lopen. Dat ga ik doen met Pacha maar na een paar minuten realiseert hij zich dat Jan niet meer bij ons is, en hij wil geen stap verder naar boven lopen. Wat ik ook doe, luisteren zit er niet in. Ik bel Jan en zeg dat dit niet werkt en besluit dat ik langs de Moezel naar Zell Merl ga lopen en Jan daar weer zal zien terwijl hij de route boven door het bos loopt. Pacha treuzelt de hele weg, maar loopt in ieder geval met me mee, onderweg drinkt hij water uit de Moezel want Jan heeft de fles water in zijn rugzak. Ik hoop meer te leren bij de hondenschool hoe ik Pacha de baas kan zijn, want af en toe lukt dat gewoon niet. We treffen Jan in Zell Merl en drinken tegen onze gewoonte in een glaasje op een terras, dan zijn we klaar voor de tocht terug naar de boot.