Nu eerst maar even 'bijschrijven' over onze belevenissen aan de Moezel. Wat was het gezellig om Kick en Dineke drie dagen aan boord te hebben en wat hebben we heerlijk gelachen en gepraat. Afgelopen dinsdag aan het eind van de middag zijn ze aan boord gekomen in Koblenz. De jachthavens liggen aan de overkant van het centrum van Koblenz in een weinig inspirerende universiteitsomgeving, daarom extra fijn om gezellig samen aan boord te zijn, te proosten op de woning van Thijs en Marlou, bij te praten en lekker te eten.

Woensdag varen Jan en ik samen naar Cochem, Kick en Dineke rijden hun auto daarheen. Het is een regenachtige dag en voor ons een lange vaardag met twee sluizen, per sluis gaan we hier ruim 7 meter omhoog. Het zit niet helemaal mee want we moeten bij beide sluizen ruim een uur wachten. Jan maakt in de tweede sluis de fout om de lijn al los te maken voor we helemaal boven zijn, het laatste stukje gaat erg traag, en terwijl hij naar voren vaart laat de sluiswachter hem via de marifoon weten dat hij opnieuw de lijn moet vastleggen, het sluizen is immers nog niet klaar....

Het is flink druk hier op het water met een variatie aan beroepsvaart, passagiersschepen, cruiseschepen, jachten en daaromheen nog wat suppers, kanovaarders en roeiers. De rivier is breed en heeft veel onoverzichtelijke bochten. Ik ervaar de Moezelstadjes die we passeren als 'braaf' alles is netjes, bakken met geraniums aan de balkons, je kunt zien dat dit een welvarend gebied is.

Het hoost flink als we bij de stadshaven in Cochem aankomen, allebei worden we tot op ons ondergoed nat tijdens het afmeren. Het is een eenvoudige steiger zonder voorzieningen in een super toeristisch plaatsje. Als gevolg van de wolkbreuk hebben we geen behoefte om verder op onderzoek uit te gaan en het plan voor de avond passen we aan.

De volgende ochtend gaan Kick en Jan de auto naar een ander plaatje rijden waar we met zijn vieren naartoe gaan varen. Als ze tegen het einde van de ochtend weer aan boord komen zijn ze giechelig als een stel pubers, ze hebben van alles meegemaakt en zichtbaar genoten van de tijd samen. De auto staat in Zell waar we samen naartoe varen. De dag is begonnen met flinke ochtendnevel, deze trekt weg en een groot deel van de dag is het heerlijk zonnig. Het is erg leuk om hun enthousiasme te horen over dingen die voor ons al zo gewoon zijn geworden, de enorme sluis van 175 x 12 meter, het uitzicht en de hele belevenis om zo mee te varen. Kick doet enthousiast mee met het zwemfeest en begrijpt direct waarom wij hier zo enthousiast over zijn. Ik zorg voor een natje en droogje en Jan houdt ons op koers.

We hebben niet zo'n fijne plek om af te meren, de steigers aan de buitenkant zijn bezet en de binnensteigers zijn eigenlijk te kort voor ons. Met een maximaal aantal lijnen leggen we Piet zo goed als het kan vast en dan is het hoog tijd om het dorp in te gaan voor een wijnproeverij, we zijn tenslotte in het hart van het Moezel wijn gebied. Zell is een leuk plaatsje, flink toeristisch maar met een goede sfeer. Na wat gezoek vinden we eindelijk een terras waar we wijn kunnen proeven, drie soorten per persoon. Het proeven blijkt meer drinken te zijn want we krijgen 0,1 dl per soort, geen spittoir en geen brood om te neutraliseren. Maakt allemaal niets uit, we bespreken wat we proeven en vermaken ons prima. Nr. 3 is de grote favoriet, daar halen we de volgende dag een paar flesjes van. Dan is het toch hoog tijd om ergens een hapje te eten, dat viel niet mee. Op de ene plek zijn veel tafels vrij maar wij niet welkom, veel terrassen zitten vol en uiteindelijk vinden we toch nog een vrije tafel. De ober is niet vriendelijk maar wij hebben samen plezier over dingen waar je met zijn tweetjes je aan zou ergeren. We eten lekker en Jan trakteert op toetje aan boord, een voorproefje uit zijn rumtopf.

Vrijdag is het dan aan het eind van de ochtend zover dat Kick en Dineke huiswaarts rijden en wij op zoek gaan naar een adres waar we een document kunnen laten printen. Een ding is zeker, volgend jaar zorgen we voor een mobiel printertje aan boord. We moeten vanuit Zell naar Zell Barl wat hoog boven de Moezel uittorent, hier is een Globus supermarkt waar Jan geholpen wordt. Het was de pittige klim waard en terug lopen via de wijnvelden naar onze Piet. We vragen ons af hoe het komt dat de ene wijnstruik verdroogde druiven heeft en die ernaast prachtige witte trossen. De blauwe druiven zijn rijper dan de witte, ook iets wat wij niet verwacht hadden.

Ik heb bij de Globus een mooie zalmforel gekocht die ons prima smaakt.

Vandaag zijn we naar Traben-Trabach gevaren, eerst oefeningen gedaan want we hadden een paar dagen gespijbeld en dat merk je direct. Deze plaatsjes zijn een stuk minder levendig dan Zell, al was het hier rond 1900 na Bordeaux de drukste wijnoverslagplaats ter wereld. Het lukt ons niet om een plek te vinden waar we kunnen proeven, een glaasje aan boord smaakt ook goed. Morgen gaan we weer een lange wandeling maken.

Nog even heel iets anders.

20 * C + M + B * 20

Ook wel eens gepiekerd over wat die met schoolkrijt geschreven codetaal op veel deurposten in (vooral) Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk toch betekent? Op Driekoningen trekken elk jaar groepjes van drie kinderen, verkleed als de wijzen uit het oosten en een ster met zich meedragend, zingend langs de huizen en halen geld op voor een goed doel. Na dit Sternesingen - en uiteraard wanneer de bewoner van het huis gul heeft gegeven! - schrijft een van de 'wijzen' de letters C, M en B op de deur, geflankeerd door het betreffende jaartal. De letters staan voor de zegenbede 'Christus mansionem benedicat' ('Christus zegene dit huis'), maar in sommige streken worden ze uitgelegd als de initialen van Caspar, Melchior en Balthasar, de veronderstelde namen van de drie wijzen.