Van Hirschhorn naar Worms

De incomplete werphengel die ik een tijd geleden in België heb gevonden heb ik weggegeven aan een jongen van een jaar of tien die naast ons aan het vissen was met een tak waaraan hij visdraad had vastgemaakt. Het jochie vertelde trots dat hij een diploma had gehaald en dus echt mocht vissen. Heerlijk om zo'n blij snoetje te zien, hij ging meteen aan de slag met het draad goed langs de hengel te leiden en naar huis om loodjes en haakje te halen.

De tweede goede daad volgde zaterdagochtend toen ik tijdens het uitlaten van Pacha in het gras, waar de avond ervoor een groep mannen bier had staan drinken, een ID-kaart en rijbewijs van dezelfde man opraapte. Het politiebureau in Hirschhorn was dichtbij maar onbezet. Via een interkomverbinding heb ik uitgelegd wat en waar ik gevonden had, de man woont een stuk de Rijn op waar wij niet langskomen zodoende heb ik de beide kaarten in de brievenbus van het bureau gegooid.

In Heidelberg meren we af op dezelfde plek waar we twee weken eerder lagen. Dit keer maken we een wandeling over het Philosofenpfad aan de overkant van de Neckar, hier is de goudkust van Heidelberg, wat een huizen! De wandeling gaat steil omhoog en geeft op verschillende plekken een mooi uitzicht op het Schloss Heidelberg en de oude stad. Het is zaterdagmiddag en we zijn zeker niet de enigen die deze route lopen. Ook zijn er veel mensen die op elektrische steppen en Segways van het uitzicht genieten. Ik hoop van harte dat men in Nederland terughoudend blijft met het toestaan van deze vervoermiddelen, vrees anders helemaal een gekkenhuis op de fietspaden. Terug lopen we langs de oever van de Neckar, Pacha heeft veel te snuffelen waardoor het ons niet lukt om voor de bui weer aan boord te zijn. Het blijft flink regenen, dit keer gaat Jan boodschappen doen en ik leef me uit in de keuken. Brood bakken, een kruidkoek zonder suiker, Elzasser appeltaart van de geplukte appeltjes en granola komen na elkaar het kleine oventje uit.

Zondag vertrekken we richting de Rijn, we hebben pech met de twee grote sluizen op de Neckar, voor allebei moeten we anderhalf uur wachten. Als we de eerste sluis in mogen varen komt er een groep speedbootjes aan die een weekeindje weg zijn geweest, in de sluis kijken wij vol verbazing toe hoe egoïstisch deze mensen hun bootjes afmeren. Wij liggen vooraan zoals het hoort als je niet alleen in de sluis ligt, aan de andere kant meert er een een stuk verder naar achteren af en ook achter ons laat men heel veel ruimte in plaats van aan te sluiten. Het gevolg is dat boten die later de sluis invaren tussendoor naar voren moeten varen en lastig kunnen afmeren, Jan helpt een stel dat het echt moeilijk heeft. We zakken tien meter en zien dezelfde rare fratsen als we afmeren om voor de volgende sluis te wachten en ook weer bij het invaren van de tweede sluis. De wachttijd benut ik door met Pacha aan de wandel te gaan, de speedbootclub door borrels rum te drinken, het is ondertussen nog geen twaalf uur.

Op de Rijn gaan zij linksaf en wij rechtsaf, wat een drukte is het hier, veel vrachtverkeer en veel speedbootjes en jetski's die zigzaggend het water overgaan, Jan moet ogen in zijn achterhoofd hebben. Mannheim heeft veel petrochemische industrie en dit blijft het beeld tot we in Worms afmeren - aan de overkant van de jachthaven grote industrie waar vrachtschepen beladen worden. Helaas zijn we 4 km van het centrum verwijderd en is het al half vijf, we zullen deze stad een andere keer bezoeken.

Om kwart over zes vanmorgen begon men met het beladen van de vrachtschepen, soms zit het mee en soms zit het tegen.