Van Zwingenberg naar Obrigheim

Afgelopen zondag, 5 september waren we 3 maanden op reis, dat hebben we gevierd met een blij kippetje gegrild op de elektrische bbq in de jachthaven van Hassmerheim, onze eigen bbq mocht daar niet gebruikt worden. Een cadeautje is het uitzicht op het prachtige slot bij Hassmerheim.

Pacha wordt op de steiger overvallen door twee hondjes die los liepen, een sprong tot twee keer aan toe bovenop hem (honden los laten lopen is niet toegestaan op steiger), ik was alert genoeg om de andere hond bij zijn tuig te pakken een een stuk verder neer te zetten. Wat een schrik, dan zijn excuses van de eigenaren maar een schrale troost.

Voor het eerst op de Neckar hebben we wel twee uur moeten wachten voor we de sluis bij Neckarzimmern konden passeren, gelukkig hebben we geen haast en is er altijd wel een klusje te doen. We zijn tot km 100 de Neckar opgevaren, onderweg naar de ligplaats bij Bad Friedrichsheim lag Piet ineens stil, potverdikkie heel laag water op deze plek. Jan blijft rustig en vaart een stukje achteruit, beslissing is snel genomen, we meren af in Offenau. Morgen beginnen we aan de terugweg naar Heidelberg, er komt een andere keer waarop we de Neckar zo ver het kan afvaren, nu staat de Moezel nog op het programma. Offenau is niet bijzonder zien we als we boodschappen gaan doen. Wat wel erg leuk is, is een geel-blauwe vuurtoren als boekenkast op de kade van de Neckar. Ik heb een foto gestuurd naar Gemeente Velsen, zou het bij ons ook goed doen, de kleuren kloppen zelfs al.

We vinden het een gemiste kans dat zoveel leuke en interessante plaatsjes aan de Neckar geen afmeermogelijkheid hebben voor jachtjes, alleen de rondvaartboten mogen afmeren. Er zijn weinig bruggen, hierdoor kunnen we bijvoorbeeld niet naar Bad Wimpfen. Het is niet bedoeld als zeuren, maar door betere afmeermogelijkheden zouden meer boten dit prachtige gebied kunnen ontdekken.

De wijnbouw is hier duidelijk aanwezig, ik ontdek dat het om 80% rode wijn gaat, verrassend.

Een praatje met een lokale bewoner is niet eenvoudig er wordt hier een onverstaanbaar dialect gesproken.

Vanmiddag hebben we hier in Obrigheim een wandeling gemaakt langs informatieborden over de vliegtuigmotoren welke hier in 1944/45 door krijgsgevangenen en dwangarbeiders in elkaar gezet werden. Dit gebeurde in gipsgrotten vanwege de grote hygroscopische kwaliteit van deze ruimten, onder erbarmelijke omstandigheden. De codenaam was 'Goldfisch' een volledige dochter van Daimler Benz.

Zo lekker even benen omhoog, vanmorgen eerst nog 45 minuten gesupt en weer een paar uur gelopen, verdienen ze wel wat rust. Ondertussen proeven we een lokale grauburgunder.