Van Heidelberg naar Neckargemünd

Een afstand van 10 km, maar nadat Jan met zijn 'ome Jan' gesproken had wilde hij toch wel heel graag naar dit plaatsje toe. Ome Jan vertelde dat hij hier regelmatig op vakantie is geweest in een pensionnetje samen met zijn Alie. Er is geen jachthaven maar op yachtweb.de staat aangegeven dat er ligplaatsen zijn aan de Elsenz een zijriviertje van de Neckar. Jan heeft meermaals getracht de havenmeester daar telefonisch te bereiken maar krijgt geen contact. Bij het invaren van de Elsenz staan twee borden, een rond rood-wit-rood en een wit bord waarop staat aangegeven dat toegang alleen toegestaan is voor Liegeplatz inhabers, wij gaan ervan uit dat het ok is om in te varen, want we willen een ligplaats. We zien al snel dat het allemaal privé steigers zijn en besluiten terug te varen, keren lukt niet dus achteruit. Ik word aangesproken door een man op een boot en hij zegt dat zijn ligplaats vrij is, we mogen daar wel tot zondag liggen als we willen. Hij legt uit welke het is en loopt erheen om ons te helpen met afmeren, erg vriendelijk en toch heb ik een raar gevoel. Jan krijgt het verzoek om nog even langs te gaan bij de havenmeester om registratie in orde te maken. Zo gezegd zo gedaan, hij hoeft echter niets in te vullen en maakt een praatje met vader en zoon.

Daarna gaan we lekker aan de wandel, het valt niet mee om van de steiger af te komen, een zeer wiebelig trapje brengt ons naar de weg, Jan moet Pacha dragen want de trede afstand is ook groot. We maken een mooie wandeling langs de Neckar oever, ohh wat zijn er toch veel walnoten- en appelbomen. Pacha kan hele stukken los lopen, voor hem en voor ons fijn want dan kunnen we eigen tempo lopen en hij kan snuffelen en rennen heerlijk afwisselen. Op de terugweg zie ik een oude man vallen tijdens het pruimen plukken, zijn zoon komt al snel aanlopen om hem overeind te helpen en Jan helpt ook, gelukkig heeft de man niets gebroken alleen een paar wondjes in zijn gezicht.

Bij terugkomst aan boord ligt er een visitekaartje van de Wasserschutzpolizei met het verzoek om hen te bellen. Jan doet dat meteen en krijgt te horen dat ze over een kwartiertje langskomen want we zijn zwaar in overtreding. Wat blijkt, de havenmeester heeft de politie gebeld dat wij daar ongeoorloofd afgemeerd liggen en dat het schip verwijderd moet worden van de steiger. De man die Jan gesproken heeft was niet de havenmeester maar de voorzitter van de watersportvereniging, blijkbaar kunnen die twee mannen het niet goed met elkaar vinden en zijn wij de dupe. Met de politie valt niet te praten, wij boffen dat ze ondertussen wel de eigenaar van de steiger hebben gesproken en dat wij hier met zijn toestemming liggen, maar we hadden het zijriviertje niet in mogen varen, boete direct contant betalen, 55 euro, anders was het 375 euro geweest, dus we moeten nog dankbaar zijn ook!

We nemen maar een borrel en proberen deze ervaring zo snel mogelijk te vergeten.

Vandaag varen we verder, de omgeving is prachtig groen en ik heb net mijn vader gebeld om hem te feliciteren met zijn 94e verjaardag.